Yaşamaya dahil
Bazen ben çok korkuyorum. Duruyorum sonra. Olduğum yerde. Derin bir nefes alıp duruyorum. Sıkışan kalbimi gevşetmeye çabalıyorum. Bazen çabalamadan, çabayı da bırakarak duruyorum. Bedenimi ele geçirir gibi oluyor o korku. Kalbim sıkışıyor yine. Ben duruyorum. Kalbimi bir kıskaca alır gibi oluyor o korku. Sonra derin bir nefes alıyorum, belki biraz hafifliyor. Sonra diyorum ki korkmak da yaşamaya dahil. Canım acıyor. Canım bazen çok acıyor. Karnımda bir yumru gibi hissediyorum acısını. Ve kalbimde bir bıçak gibi hissediyorum yangısını. O da bedenimi ele geçirir gibi oluyor. "Dayanamıyorum" derken duruyorum. Nefes alıyorum, şöyle derince bir nefes. Olmuyor. Ben bazen nefes alamıyorum. Bir yumru da gelip oturuyor boğazıma. Sora gözlerimden yaşlar akıyor, durmadan durmadan. Bağırarak ağlayasım geliyor. Sadece bağırarak ağlayasım. Sonra diyorum ki canımın yanması da yaşama dahil. Kopkoyu bir yalnızlık gelip içime yerleşiyor. Beni çaresiz küçük bir erkek çocuğu g...